Haar oma vertelt over de heerlijke dag die ze heeft gehad met opa. Al wandelend langs het water en de molen. Opa die weer eens wilde vissen en oma die toekeek. De prachtige bloesem die bloeide en het zonnetje dat scheen.
0 Comments
“Wat denk jij, wat zou dat nou allemaal gekost hebben, zo’n dag?”
Ze kijkt naar het journaal waarin een samenvatting van de troontrede wordt gegeven. Sinds ze beseft dat het leven van haar jongste zus eindig is, vliegen haar bloedsuikerwaarden alle kanten op.
“Kijk nou wie ik vond op de oprit?” Hij kijkt haar lachend aan wanneer we, via de achtertuin en de garage, hun keuken binnenlopen.
De vrouw had voor haar deur gestaan met een tas vol aardbeien en kersen. Onder het mom van ‘liefdadigheid’. Zij was verrast geweest, want ze had eigenlijk iemand van de thuiszorg verwacht. De vrouw was betrouwbaar overgekomen.
Terwijl ik haar zorg bied, kijkt zij naar haar dochter die aan de andere zijde van het bed staat. Ik zie haar lippen bewegen, maar er komt geen geluid meer uit. Ze is stervende, maar haar blik is zo helder en liefdevol.
“Je moet geen oude boom verplanten. Zo zeggen ze dat toch?”, zegt hij met een flauwe glimlach.
“Blijf doen wat je doet. Mede door jou voel ik me nog steeds mens en van waarde. Ook al voel ik dat het eindigt”, waren haar laatste woorden naar mij.
“Er zit geen verbetering in de situatie”, hoor ik haar zeggen. Er zijn momenten dat ze de onherroepelijke achteruitgang niet wil zien, dus is het aan mij om eerlijk te zijn.
Werkplezier creëer je zelf. Dat weet ik nu. Ik heb twintig jaar in het bedrijfsleven gewerkt. Ik was goed in wat ik deed. Ik voldeed aan de verwachtingen van de organisatie en collega’s. Ik deed wat er van me gevraagd werd en vaak nog veel meer.
En dat doe ik nog. Met een heel groot verschil. |
AuteurIn haar werk als energetisch zorgdeskundige en als complementair zorgverlener in de wijk schrijft Miranda over het belang van voelen, aandacht & contact bij angst, onrust en spanning. Categorieën
Alles
Archieven
December 2024
|