Werkplezier creëer je zelf. Dat weet ik nu. Ik heb twintig jaar in het bedrijfsleven gewerkt. Ik was goed in wat ik deed. Ik voldeed aan de verwachtingen van de organisatie en collega’s. Ik deed wat er van me gevraagd werd en vaak nog veel meer.
En dat doe ik nog. Met een heel groot verschil.
1 Opmerking
Ze heeft al drie keer eerder aan de hemelpoort gestaan. “Deed Petrus niet open?”, had de arts gekscherend aan haar gevraagd. Ze had erom gelachen.
U bent gisteren gaan kijken bij het hospice. U vindt het er mooi en wilt er graag naartoe. “Ik wacht alleen nog even.” Uw man heeft een vernauwing aan de aorta en krijgt na het weekend de uitslag. En o ja, woensdag komt de kapper nog.
Ik steek m’n hoofd om de hoek van de deur, begroet u en ga op de rollator zitten die naast uw bed staat. “Hebben ze die knop nu nog niet omgezet?”, vraag ik met een knipoog. U begint te lachen. “Ik begrijp het ook niet. Ik denk dat ik zelf maar op zoek moet naar die knop”, zegt u met een zachte en hese stem.
Je bent 62 jaar. Vader van een stel tieners. Diagnose: uitgezaaide longkanker. Acht maanden geleden kreeg je te horen dat je het einde van de week niet meer zou halen. Jouw wil om te leven zorgde ervoor dat die mededeling geen waarheid werd. Afgelopen periode is jouw lichaam echter steeds meer gaan haperen. En voel je aan alles dat jij deze strijd niet meer gaat winnen.
Ik zie het bericht van je man binnenkomen. Ik registreer de woorden. Mijn hartslag versnelt. Ik leg de telefoon opzij en ga door met koken. Ik probeer mijn gevoel uit alle macht uit te schakelen.
|
AuteurIn haar werk als holistisch therapeut en als complementair zorgverlener in de wijk schrijft Miranda over het belang van aandacht, bewustzijn & contact bij angst, onrust en spanning. Ze prikkelt en inspireert waardoor je anders gaat kijken, ervaren en doen. Voor meer rust, ontspanning en vertrouwen. In jezelf, de ander en de wereld om je heen. Categorieën
Alles
Archieven
Februari 2024
|