Ik wens je

Verwardheid. Geen kracht meer in de linkerarm. Geen smaak. En inmiddels 10 kilo lichter.

Er werd gedacht aan een TIA. Onderzoeken volgde. De diagnose: een glioblastoom (tumor in de hersenen). De agressieve en snelgroeiende vorm. Levensverwachting: enkele maanden.

Vandaag is de laatste keer dat ik hem en zijn vrouw zie voor de jaarwisseling. Ze maken er samen het beste van. Hij is positief en zeer dankbaar voor alle hulp.

“Maak er een feestje van. Ik meen het”, zegt hij. Ook al is hij ongeneeslijk ziek, hij wenst mij en mijn collega’s het allerbeste. Juist nu. Juist nu weet hij steeds beter wat écht belangrijk is.

Ik wil net de deur uitlopen als hij nog iets onverstaanbaars zegt. Ik draai me om en loop terug te keuken in.

Hij pakt een kaart uit de woonkamer. Een beetje stamelend hoor ik hem zeggen: “Dit wens ik jullie.” Ik begin te lezen.

Ik wens je een ster

voor de donkerste nacht.
Ik wens je zacht zinnig licht

om het goede te zien in de wereld.
Ik wens je woorden die niet breken,
maar verbinden.
Ik wens je tussen het doodgewone

nu en dan een godsgeschenk.
(Kris Gelaude)

Zijn gebaar en de tekst raakt me. Hij is een jaar ouder dan mijn vader.

De jaarwisseling maak ik herinneringen met mijn familie. En krijg ik na een jaar zeer waardevolle boeken retour. Twee levensverhalen vastgelegd aan de hand van vragen en handgeschreven antwoorden. Bijzonder. Uniek. Persoonlijk. Een stuk familiegeschiedenis wat ik koester.

Een wens om door te geven.
Een prachtige start van het nieuwe jaar.
Ik wens het jou ook. ❤️