Paradijs op aarde

Ze is een uur geleden overleden. M’n collega van de nachtdienst heeft net de overdracht aan ons gedaan, en gezamenlijk lopen we haar kamer binnen.

We condoleren haar zoons en zus. Er wordt gesproken, gehuild en gelachen. Daarna loop ik met m’n collega een rondje langs alle kamers.

Wanneer ik in de keuken een kop thee voor een cliënt pak, zie ik op de bank in de woonkamer een jongen en een meisje met betraande ogen, samen met hun moeder. Ik vraag voorzichtig of zij familie van haar zijn. Ik condoleer hen en maak een praatje.

Wanneer de uitvaartonderneming zover is, volgt de uitgeleide. Samen met de familie, collega’s en vrijwilligers staan we om haar heen. Mijn collega spreekt liefdevolle woorden tot haar en de familie. Een andere collega leest een passend gedicht voor. En wanneer ze naar de rouwauto wordt gebracht, klinkt met toestemming van de familie een lied van Claudia de Breij, gezongen door een collega. Het raakt ons allemaal.

Onze zorgverlening gaat door, al voelt het alsof alles even stil zou mogen staan. Regelmatig kruisen onze wegen die van de familie in de gang. Wanneer ik een van haar zoons tegenkom, legt hij een hand op mijn rug. Hij bedankt me nadrukkelijk voor de goede zorgen.

Ik voel me opgelaten en zeg hem dat die woorden echt bedoeld zijn voor mijn collega’s. “Ik werk hier nog maar net, dit is pas mijn tweede dag”, leg ik uit. “Ik heb uw moeder gelukkig nog mogen ontmoeten vorige week. Wat een ongelooflijk lieve vrouw!”

Hij kijkt me aan en zegt: “Dan heb jij toch ook voor haar gezorgd? Dus zijn de woorden ook voor jou. We zijn iedereen die kort of langer voor haar heeft gezorgd even dankbaar. Weet je hoe ze het hier noemde? ‘Dit is het paradijs op aarde.’”

Sinds dit jaar werk ik naast mijn baan in de thuiszorg ook één dag per week in het hospice. Het is nog nieuw voor me, maar ik voel aan alles hoe bijzonder dit werk is. Om mensen in hun laatste dagen een plek van rust, liefde en waardigheid te geven.

Vandaag besef ik nog meer hoe groot de kracht van kleine momenten is: een kop thee aanbieden, een luisterend oor, een hand op een schouder. Het zijn geen grootse daden, maar ze blijven achter in de herinneringen van mensen. Zorg draait niet alleen om wat je doet, maar om wie je bent in dat moment. ❤️