Geloof

“Ik heb mijn dochter weer ontmoet.” Ze straalt van oor tot oor. Na een lange periode van stilte en gesloten deuren heeft ze haar dochter weer gezien.

Op mijn vraag hoe het contact ooit verbroken raakte, lacht ze kort, met een vleugje ongemak. “Gewoon door een paar woorden. Meer was het niet. Gewoon wat woorden over een fiets.” Ze herinnert het zich nog als de dag van gisteren.

Het contactverlies volgde kort na een gebeurtenis die hen beiden diep raakte: het verlies van haar kleinzoon, de zoon van haar dochter. “Ik begrijp hoe moeilijk het voor haar was. Voor mij ook. Het was mijn kleinzoon.” Haar stem hapert even. Hij was belangstellend, zorgzaam, altijd in voor een praatje met zijn oma. Hij koos er zelf voor uit het leven te stappen. Zijn afwezigheid laat een leegte achter die nog elke dag voelbaar is.

Sommigen verliezen hun geloof door verdriet en pijn, maar bij haar gebeurde het tegenovergestelde. Sinds het overlijden van haar echtgenoot gaat ze wekelijks naar de kerk. “Ik put veel kracht uit het geloof,” vertelt ze. “En ik ontmoet er mensen. Het helpt me om door te gaan.” Die kracht gaf haar de moed om het contact met haar dochter opnieuw te zoeken.

“Ik ben de hele week zo gelukkig geweest,” zegt ze met een zucht van opluchting. Ze bood haar dochter een luisterend oor, zonder oordeel. Dat leerde ze van haar oma. “Zij was te vertrouwen,” zegt ze met een warme glimlach. Dat gevoel van onvoorwaardelijke steun heeft ze zelf nooit van haar moeder ervaren. Ze groeide op zonder echte opvoeding, altijd aan het werk. Maar haar oma gaf haar iets wat haar moeder niet kon: een voorbeeld van liefde en betrouwbaarheid.

Die herinnering gaf haar de kracht om de eerste stap te zetten naar verzoening. Want soms zijn woorden genoeg om mensen uit elkaar te drijven. Maar soms is aandacht en stilte genoeg om ze weer bij elkaar te brengen. En misschien is dat wel waar geloof écht over gaat: kracht vinden, opnieuw beginnen en kiezen voor liefde. ❤️