Een laatste ontmoeting

Ik bel aan met de sleutel in mijn linkerhand. Ik weet niet of er familie aanwezig is, of dat ze alleen is.
Haar schoondochter opent de deur. In mijn niet-werk kleding zie ik haar kort fronsen.

Ik leg uit dat ik het afgelopen jaar complementaire zorgbehandelingen aan haar schoonmoeder heb gegeven.

“Oh ja, jij bent Miranda, nu herken ik je. Jij was er ook toen mijn schoonvader overleed toch?”
Ik knik. Ze laat me binnen.

Ik mag doorlopen naar de slaapkamer. Ze ligt daar, omringd door gezinsfoto’s en bloemen. De pijn is uit haar gezicht verdwenen. Misschien verbeeld ik het me, maar ik meen een zachte glimlach te zien.

Haar schoondochter geeft me een moment alleen met haar, daarna komt ze naast me staan. Ze vertelt over de afgelopen week. Even later komt haar zoon binnen. Nadat ik hem heb gecondoleerd, herkent ook hij mijn rol in het leven van zijn moeder.

We praten over haar leven, over het verlies van haar man en meerdere kinderen.

“Mooi dat je dat kunt doen,” zegt haar schoondochter, doelend op de behandelingen die mijn collega en ik gaven. “Ze werd er altijd rustig van. En ze merkte dat ze dan niet meer trilde.” Ze had Parkinson.

“Ze was nooit zo complimenteus,” voegt haar zoon toe. “Dus die mag je in je zak steken.”
Ik glimlach. Hij kent zijn moeder goed. Hoe meer pijn ze had, hoe sterker haar drang om de regie te houden over wat nog wél ging. Soms bot en bevelend.
“Ze was een baas hoor!” zegt hij lachend.

Niet iedereen kon erom lachen. Het zorgpersoneel had het soms zwaar met haar. Ik begrijp dat. Maar vandaag, hier, in deze kamer, is er alleen rust. En ik voel dankbaarheid dat ik een stukje met haar heb mogen meewandelen.

Haar schoondochter vertelt dat ze bij een collega zorgorganisatie weleens heeft gezien dat daar Therapeutic Touch* wordt gegeven.
“Doe jij dat ook?”
“Ja, dat geef ik ook.”
“Jullie dragen écht bij aan iemands welzijn. Dat is mooi.”

Ik neem haar woorden mee. Dankbaar voor haar terugkoppeling. Niet om mezelf op de borst te kloppen, maar omdat het bevestigt wat ik iedere dag hoop: dat complementaire zorg steeds meer gezien mag worden als wezenlijk onderdeel van welzijn en kwaliteit van leven.

*𝘛𝘩𝘦𝘳𝘢𝘱𝘦𝘶𝘵𝘪𝘤 𝘛𝘰𝘶𝘤𝘩 𝘪𝘴 𝘦𝘦𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘱𝘭𝘦𝘦𝘨𝘬𝘶𝘯𝘥𝘪𝘨𝘦 𝘪𝘯𝘵𝘦𝘳𝘷𝘦𝘯𝘵𝘪𝘦 𝘥𝘪𝘦 𝘵𝘰𝘵 𝘥𝘰𝘦𝘭 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘤𝘰𝘮𝘧𝘰𝘳𝘵 𝘦𝘯 𝘸𝘦𝘭𝘣𝘦𝘷𝘪𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘱𝘢𝘵𝘪ë𝘯𝘵 𝘵𝘦 𝘣𝘦𝘷𝘰𝘳𝘥𝘦𝘳𝘦𝘯.